Het Kapelaanhuis
Op 6 augustus 1520 werd bij testament van de Humelgemse priester, Simon de Payge de Stichting van het Heilig Sacrament opgericht. In dit testament schonk hij aan de nieuwe stichting een woonhuis en twee en een halve bunder land.[1][2][3]
Kapelaanshuis
Het woonhuis moest dienen als bewondering van de kapelaan die de bediening van de Stichting moest verzekeren en het werd dan ook al snel bekent als het kapelaanshuis.
De kapelaan moest elke week, op donderdag, een gezongen Heilige Mis opdagen aan het O.L.Vrouw-altaar in de Humelgemse parochiekerk. Deze mis moest tevens aangekondigd worden met het luiden van de kerkklokken.
De bewoning door kapelaans zou echter van eerder korte duur zijn. In 1550 woonde er kapelaan Cornelis Nicolai. Deze stond In 1594 zijn rechten af aan zijn achterneef Johannes van Hamme. Deze laatste zou echter enkele jaren later als pastoor van Humelgem[4] benoemd worden en zal in die hoedanigheid dan ook ongetwijfeld naar de meer comfortabele pastorij verhuisd zijn.
Johannes Van Hamme is naast zijn pastoorschap ook de functie van kapelaan blijven uitoefenen en deze cumul is verder in de geschiedenis van pastoor tot pastoor blijven bestaan.
Zijgevel van het Kapelaanhuis
Op de zijgevel staat de datum vermeld waarop het opnieuw werd ingezegend “den 16 september 1632” na de brand in 1607.
Dat dit gebouw wel degelijk bedoeld was voor de bewoning door een geestelijke werd benadrukt door het kruis dat op één van de dakkapellen werd aangebracht.
Zicht op het kapelaanhuis
Brand en heropbouw
Het oorspronkelijke kapelaanhuis werd in 1607 door een brand vernield. De woning werd echter heropgebouwd en op de zijgevel staat de datum vermeld waarop het opnieuw werd ingezegend “den 16 september 1632”.
Gezien de opeenvolgende kapelaans na de heropbouw ook pastoor van Humelgem waren, en dus in de pastorij woonden, kwam het gebouw leeg te staan en werd het een huurwoning. De huuropbrengsten kwamen wel ten goede van de Stichting van het heilig Sacrament.
Verkoop en restauratie
Uiteindelijk werd het zelfs verkocht en het huidige uitzicht hebben wij de danken aan Etienne Braun de ter Meeren, die als nieuwe eigenaar omstreeks 1980 een restauratie liet uitvoeren.
Het gebouw werd opgetrokken in lokale witte zandsteen De trapgevels op de dakkapellen verwijzen naar de, in die tijd gangbare, bouwstijl van de Vlaamse Renaissance.
- ↑ De Katholieke Ecyclopedie. Tweede druk. Prof.dr. P.E. van der Meren, Prof.dr. Frank Baur en Lanthanius Engelbert O.F.M. Uitgeverijen nv Joost van de Vondel Amsterdam en nv Standaardboekhandel Antwerpen 1949-1955.
- ↑ Steenockerzeel et Humelghem et leurs seigneurs. pag. 168 & 219-220. Ph. Van Boxmeer. Drukkerij F. Van Boxmeer Diest 1930.
- ↑ Steenokkerzeel, Ter Ham, Wambeek en Humelgem. Deel II. pag. 292-298. Jos. Lauwers. Drukkerij Verraes pvba Menen 1987.
- ↑ Gemeente in Vlaanderen
